Meestal tonen de media ons heel andere beelden, maar dit was de mensheid van haar beste kant.
Ik weet niet of u onlangs de openingsceremonie van de Notre Dame in Parijs heeft gezien. Persoonlijk vond ik dat de mooiste en indrukwekkendste beelden die ik het voorbij jaar in de media heb gezien. De ceremonie toonde de mensheid van haar beste kant: de schoonheid en de grootsheid waartoe mensen in staat zijn – als ze van goede wil zijn. Meestal tonen de media ons heel andere beelden van de mensheid: verwoeste huizen en verwoeste straten; mensen én kinderen onder het puin; overstromingen en bosbranden. De mensheid van haar meest duistere kant. Oorlog en natuurgeweld – want ook voor dit laatste is de mensheid verantwoordelijk.
Wat een contrast met de serene beelden van de Notre Dame in Parijs. Een kathedraal die verrijst uit de as – als nieuw; sierlijk als een feniks die weer opstaat uit de dood; schoon als een bloem die na de winter weer open bloeit; maagdelijk wit, zoals de patrones van de kathedraal: de heilige Maagd Maria; ‘Notre Dame de Paris’.
Dit keer geen beelden van strijders en soldaten, maar van brandweerlieden, timmermannen, metsers, ijzersmeden, glasblazers, kunstenaars, architecten, weldoeners – zovele mensen van goede wil. Wat een fantastisch getuigenis! Niet alleen voor de katholieke gemeenschap van Parijs, maar voor de hele stad, voor de hele natie, voor de hele mensheid. Deze eeuwenoude kathedraal symboliseert het universeel erfgoed van de wereldwijde mensengemeenschap. Zo’n krachtig symbool van eenheid en samenhorigheid; over alle religieuze en politieke grenzen heen. Iedereen steunde de heropbouw: gelovigen en ongelovigen, kerkleiders en politici. De mensheid op haar best!
Het meest emotionele moment van de openingsceremonie van de Notre Dame vond buiten de kathedraal plaats: driemaal klopte de aartsbisschop van Parijs met zijn staf op de zware ingangspoort. En toen ging de deur open en klonk er vreugdezang. Een waar engelenkoor: ‘Gloria in excelsis Deo’ – ‘Eer aan God in den hoge’. Precies de tegenovergestelde beweging als in het echte kerstverhaal, want toen bleven de deuren gesloten. Geen plaats in de herberg, alles volzet, deuren toe! Zo is het echter niet in het kerststalletje zelf: daar zijn geen deuren. Of je zou kunnen zeggen: daar staan alle deuren open. Iedereen is er welkom: de os, de ezel en de schapen; de herders en de wijzen; de engelen en alle mensen van goede wil. Ook u en ik zijn welkom. Je hoeft maar één deur te openen: die van je eigen hart. En als dat wat moeilijk lijkt, laat dan de Goede Herder met zijn staf driemaal op die deur bonken. Als dan de deur openzwaait, klinkt er engelenzang: ‘Vrede aan alle mensen van goede wil – vrede voor jou’.
Priester Tim Peeters
Comments